Como cada ano Febreiro resulta un mes de pausa, logo dos estresantes censos de acuáticas de Xaneiro, que implican muitas horas de traballo. Estamos á espera desa Primavera que traerá un estourido de vida e beleza. Entón haberá tempo para volver a currar no atlas de aves nidificantes, tamén para seguir aprendendo cousas sobre entomoloxía (bolboretas e libeliñas sobre todo) e para continuar a recollida de dados de anfibios e répteis na medida do posíbel.
Estes días estou en plan "vago total" (motivos teño para merecer estes pequenos descansos nos que desconectar de todo e de todos). E como non teño nada novo que publicar poño unhas fotos do lugar máis marabilloso do mundo: Villafáfila, por suposto, a terra da luz, das aves e da tranquilidade.
![]()
Tradicionalmente neste período de finais de inverno adoitaba visitar a reserva zamorana pois é unha época excelente para ir. Ademáis das aves invernantes que aínda seguen aló empezan a aparecer xa os primeiros migrantes primaverais e os días son notablemente máis longos.
Lamentablemente a cada ano que pasa teño máis complicacións para facer excursións deste tipo e non sei se este ano poderei dispor de tempo.
![]()
Grazas ao traballo de seguimento permanente que realiza Alfonso Rodrigo (El Pernil) sabemos que este ano a chuvia benfeitora trouxo de novo todo o seu esplendor a este humidal, castigado o ano pasado por unha terríbel seca. E coa auga veñen sempre as aves, que hai arestora por milleiros, como nos relata cada semana Alfonso. Así que xa sabedes, o que poda ir que nin o pense (agora coa autoestrada son tres horas e cuarto ou tres horas e media). Porque a primeira visita a Villafáfila é unha experiencia única e inesquecíbel, especialmente se procedes da montañosa e húmida costa galega, tan alterada e tan pobre en espazos naturais.
![]()
A min tócame revisar e recopilar os censos que fixemos entre os compañeiros da SGHN-Ferrol para enviarlles os datos a eles e á Xunta Directiva para a súa futura publicación. E, se hai sorte, ao mellor atopamos un momento para saír desta Ferroliño tan gris e triste e aparecer na terra da luz.
![]()
Insisto no consello anterior. Se queredes desfrutar dunha riqueza de aves extraordinaria e dunhas paisaxes espectaculares, a palabra é Villafáfila. E tendo en conta os altos níveis hídricos que hai este ano se escolledes un finde entre mediados de Abril e principios de Xuño iso xa serán palabras maiores, podedes estar seguros.
Estes días estou en plan "vago total" (motivos teño para merecer estes pequenos descansos nos que desconectar de todo e de todos). E como non teño nada novo que publicar poño unhas fotos do lugar máis marabilloso do mundo: Villafáfila, por suposto, a terra da luz, das aves e da tranquilidade.
Estepa cerealista de inverno
Tradicionalmente neste período de finais de inverno adoitaba visitar a reserva zamorana pois é unha época excelente para ir. Ademáis das aves invernantes que aínda seguen aló empezan a aparecer xa os primeiros migrantes primaverais e os días son notablemente máis longos.
Lamentablemente a cada ano que pasa teño máis complicacións para facer excursións deste tipo e non sei se este ano poderei dispor de tempo.
Anátidas na Salina Grande
Grazas ao traballo de seguimento permanente que realiza Alfonso Rodrigo (El Pernil) sabemos que este ano a chuvia benfeitora trouxo de novo todo o seu esplendor a este humidal, castigado o ano pasado por unha terríbel seca. E coa auga veñen sempre as aves, que hai arestora por milleiros, como nos relata cada semana Alfonso. Así que xa sabedes, o que poda ir que nin o pense (agora coa autoestrada son tres horas e cuarto ou tres horas e media). Porque a primeira visita a Villafáfila é unha experiencia única e inesquecíbel, especialmente se procedes da montañosa e húmida costa galega, tan alterada e tan pobre en espazos naturais.
Salina Grande de Villafáfila
A min tócame revisar e recopilar os censos que fixemos entre os compañeiros da SGHN-Ferrol para enviarlles os datos a eles e á Xunta Directiva para a súa futura publicación. E, se hai sorte, ao mellor atopamos un momento para saír desta Ferroliño tan gris e triste e aparecer na terra da luz.
Campo de Mapoulas
Insisto no consello anterior. Se queredes desfrutar dunha riqueza de aves extraordinaria e dunhas paisaxes espectaculares, a palabra é Villafáfila. E tendo en conta os altos níveis hídricos que hai este ano se escolledes un finde entre mediados de Abril e principios de Xuño iso xa serán palabras maiores, podedes estar seguros.